O mnie

Jacek Woźny Ur. 20 sierpnia 1962 w Bydgoszczy.
Historyk i archeolog, profesor nauk humanistycznych.
Żonaty, dwoje dzieci.

Od 1989 zawodowo związany z bydgoską uczelnią – Wyższą Szkołą Pedagogiczną, Akademią Bydgoską i następnie Uniwersytetem Kazimierza Wielkiego.

biogram

1968 - 1976: Szkoła Podstawowa Nr 1 im. Mjr. Henryka Sucharskiego w Fordonie
1976 - 1980: VI Liceum Ogólnokształcące im. J. J. Śniadeckich w Bydgoszczy
1980 - 1982: Policealne Studium Żeglugi Śródlądowej Bydgoszczy
1982 – 1987: Wydział Humanistyczny UMK w Toruniu
1987: stopień magistra archeologii uzyskany w Instytucie Archeologii i Etnografii UMK na podstawie pracy „Mezolit na sandrze Brdy”
1994: stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie archeologii uzyskany w Instytucie Prahistorii UAM w Poznaniu na podstawie pracy pod tytułem „Symbolika wody w wierzeniach społeczeństw Niżu Polskiego od neolitu do epoki żelaza”
2000: stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie archeologii uzyskany w Instytucie Prahistorii UAM na podstawie oceny ogólnego dorobku i rozprawy habilitacyjnej pod tytułem „ Symbolika przestrzeni miejsc grzebalnych w czasach ciałopalenia zwłok na ziemiach polskich od środkowej epoki brązu do środkowego okresu lateńskiego”
2009: tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych nadany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
2010: profesor zwyczajny na mocy decyzji Senatu UKW
2014: ukończenie 4-semestralnych Studiów Podyplomowych MBA prowadzonych przez WSB w Gdańsku

Zatrudnienie

1987 - 1989: Biuro Badań i Dokumentacji Zabytków w Bydgoszczy, asystent
od 1989: zatrudniony na Wydziale Humanistycznym WSP/AB/UKW w Bydgoszczy
1989 - 1994: asystent
1994 - 2000: adiunkt
2000 - 2009: profesor nadzwyczajny
od 2010: profesor zwyczajny

Osiągnięcia organizacyjne

1992 - 1996: planista studiów stacjonarnych i niestacjonarnych w Instytucie Historii
od 1989: zatrudniony na Wydziale Humanistycznym WSP/AB/UKW w Bydgoszczy
1996 - 1999: zastępca dyrektora Instytutu Historii nadzorujący proces dydaktyczny oraz realizację projektów badawczych
1999 - 2002: prorektor ds. dydaktycznych WSP i AB
1999 - 2001: prezes AZS WSP, w pierwszej piątce klasyfikacji medalowej szkół wyższych w Polsce
2002 - 2005 i 2005 - 2008: prodziekan ds. nauki Wydziału Humanistycznego organizujący, nadzorujący oraz dokumentujący badania naukowe a także przewody doktorskie, habilitacyjne i profesorskie realizowane na Wydziale. Przewodniczący blisko 50 komisji doktorskich. Przyczynił się do uzyskania przez Wydział Humanistyczny uprawnień do doktoryzowania w zakresie językoznawstwa (2002) oraz nauk o polityce (2005)
2005 - 2008: przewodniczący Senackiej komisji budżetu i finansów UKW
2008 - 2012 i 2012 - 2016: dziekan Wydziału Humanistycznego, przewodniczący Wydziałowej komisji oceniającej oraz Wydziałowej komisji wydawniczej. W 2009 roku przyczynił się do sprawnego utworzenia na UKW nowego Wydziału Administracji i Nauk Społecznych na bazie wydzielonych jednostek Wydziału Humanistycznego. Zainicjował zakończone sukcesem starania o uzyskanie przez Wydział Humanistyczny uprawnień do habilitowania w zakresie językoznawstwa (2015).
2008 - 2012: przewodniczący Uczelnianej komisji ds. regulacji wynagrodzeń
2008 - 2016: członek Komitetu redakcyjnego Wydawnictwa Uczelnianego UKW
2014 - 2016: przewodniczący Senackiej komisji nauki i współpracy z zagranicą
2014 - 2016: członek Uczelnianego zespołu ds. strategii UKW na lata 2016-2020
2016 – 2020: Rektor UKW

1994: Nagroda indywidualna II stopnia rektora WSP za osiągnięcia naukowe
1998: Srebrny Krzyż Zasługi za osiągnięcia w pracy naukowej i organizacyjnej
2001: Nagroda indywidualna II stopnia Rektora AB za wyróżniające osiągnięcia naukowe
2002: Nagroda zespołowa I stopnia Rektora AB za wybitne i twórcze osiągnięcia naukowe i organizacyjne
2003: Nagroda zespołowa II stopnia Rektora AB za organizację Dni Nauki
2004: Nagroda indywidualna III stopnia Rektora AB za wyróżniające się osiągnięcia w działalności naukowej i dydaktycznej
2005: Nagroda indywidualna II stopnia Rektora UKW za znaczące osiągnięcia naukowe
2006: Nagroda indywidualna II stopnia Rektora UKW za znaczące osiągnięcia w działalności naukowej i dydaktycznej
2006: Medal Prezydenta Miasta Bydgoszczy za szczególne zasługi dla Miasta Bydgoszczy
2007: Nagroda indywidualna II stopnia Rektora UKW za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne
2007: Medal Wojewody Kujawsko-Pomorskiego w uznaniu zasług i osiągnięć naukowych
2008: Medal Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy
2010: Medal Komisji Edukacji Narodowej
2010: Nagroda indywidualna Rektora UKW za znaczące osiągnięcia organizacyjne i dydaktyczne
2011: Nagroda indywidualna I stopnia Rektora UKW
2017: Tytuł Honorowego Profesora Uniwersytetu w Uralsku (Kazachstan)
2017: Nagroda indywidualna Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia organizacyjne
2018: Nagroda indywidualna Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia organizacyjne
2019: Medal Prezesa AZS „Za zasługi w rozwój sportu akademickiego”

od 2000: członek i współpracownik Komisji (Zespołu) Metod i Teorii Badań Archeologicznych IAE PAN
od 2005: wiceprezes Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego i członek Zarządu BTN
2006 - 2008: członek European Association of Archaeologists
od 2012: członek Instytutu Kaszubskiego
od 2012: członek TMMB w Bydgoszczy
od 2016: Przewodniczący Rady Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy
2018 - 2022: członek Rady Muzeum Ziemi Pałuckiej w Żninie
od 2020: członek Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków

pasje

Badania

Uczestniczył w badaniach archeologicznych wysuniętego daleko na północ Europy obozowiska neandertalskich łowców mamutów w Zwoleniu na ziemi radomskiej, datowanego na 70 tysięcy lat p.n.e.

Historia

współodkrywca reliktów niemieckiego poligonu „Heidekraut” w Borach Tucholskich, skąd podczas II wojny światowej wystartowało 400 rakiet V-2.

Odkrycia

Odkrył najstarsze obozowiska łowców reniferów w Bydgoszczy na terenie datowane na 9 tysięcy lat p.n.e. Dzieje odkrycia zawarte zostały w jednej z Historii Bydgoskich reżyserowanych przez Pawła Łysaka.

Brał udział w wykopaliskach archeologicznych w Dudce na Mazurach, gdzie znajduje się najstarsze cmentarzysko na ziemiach polskich obejmujące 79 pochówków sprzed 9 tysięcy lat.

Muzyka

Miłośnik dobrej muzyki i kolekcjoner płyt, posiada oryginalne analogowe wydania King Crimson, Yes, Genesis i kilkaset innych tytułów. Śledzi aktualne nurty muzyki, ze szczególnym upodobaniem dla zespołów Mumford and Sons, Foals i Airbourne. Dla równowagi słucha Patha Methenego Grovera Washingtona, brazylijskich mistrzów bossa novy a także Antoniego Dvoraka i innych czeskich kompozytorów muzyki poważnej.

Uczestnik licznych wydarzeń muzycznych, tradycyjnie obecny na gdyńskim Openerze i w słupskiej Dolinie Charlotty. Ma niezapomniane wrażenia z występów King Crimson, Davida Gilmoura, Deep Purple, Uriah Heep, Ten Years After, Queen, Bjork, Thirty Seconds to Mars, Dave Matthews Band, Eluveitie, Thin Lizzy, Roberta Planta, Coldplay, Toto, Red Hot Chilli Peppers i innych wykonawców zagranicznych oraz polskich, jak Kult, Dezerter, Strachy na Lachy, Wilki czy Voo Voo. Nie doczekał się w Polsce koncertu Rush…

Literatura

Poświęca czas na obcowanie z literaturą piękną, zwłaszcza wywołującą silne emocje, jak Stephen King czy Marek Krajewski. Wychował się na literaturze fantastycznej, dziełach Lema, Strugackich, Le Guin i Tolkiena. Ich wpływ na wyobraźnię trwa do dziś, choć wzbogaca się o dzieła Tokarczuk i Springera.

Turystyka

Turysta miejsc opuszczonych, odwiedzał wielokrotnie okolice Bornego Sulinowa, Góry Izerskie, Góry Sowie, Międzyrzecki Rejon Umocniony i fortyfikacje Pomorza

Archeologia Szubina na tle dziejów Pałuk i regionu kujawsko-pomorskiego

książki

Okolice Szubina należy uznać za obszar niezwykle cenny dla rozpoznania pradziejów północno-wschodniej Wielkopolski, ze względu na wysoką wartość poznawczą wielu stanowisk.

Przyszłość archeologii regionu szubińskiego związana jest z pogłębionymi studiami nad nieodległą przeszłością, zarówno dotyczącą miasta, jak również reliktów codziennych i nadzwyczajnych wydarzeń z jego okolic.

podróże